Istnieje wiele metod pracy z dzieckiem jąkającym się. Metody te można podzielić na:
- pośrednie – mające na celu poprawę płynności mówienia poprzez oddziaływanie jedynie na środowisko jąkającego się, poprawę sprawności ruchowej lub kompetencji językowych [najpopularniejsze to- poradnictwo, farmakoterapia i ziołolecznictwo, relaksacja, terapia zabawą, terapia ruchowa, logorytmika, leczenie paramedycznei parapsychologiczne];
- bezpośrednie – zawierające wielorakie ćwiczenia poprawiające płynność mówienia, kierujące bądź odwracające uwagę jąkającego się od samej czynności mówienia [do podstawowych metod w tej grupie należą: mówienie rytmiczne, metoda cienia, mówienie przedłużone, maskowanie, frazowanie i uwarunkowanie instrumentalne];
- kompleksowe – łączące obie powyższe metody terapii, realizowane w formie określonego programu.
