Najskuteczniejsza forma terapii to terapia przez zabawę. Moją ulubioną są gry planszowe, które poprzez zaangażowanie emocjonalne dziecka w proponowaną zabawę pobudzają do aktywnego uczestnictwa w ćwiczeniu logopedycznym. Wplecenie w grę obrazków z ćwiczonymi głoskami zdecydowanie uatrakcyjnia zadanie, dając jednocześnie możliwość kontynuacji pracy w domu.
Logopedyczny chińczyk cechuje się: dobrze dobranym słownictwem, przygotowanym z zachowaniem czystości fonetycznej, poprawnością merytoryczną, dużą atrakcyjnością stanowiącą motywację do wielokrotnych powtórzeń.
Gra składa się z 5 plansz z obrazkami, które w swoich nazwach zawierają głoski: [s-sz], [c-cz], [z-rz/ż] oraz różne syczące-szumiące. Ostatnia piąta plansza jest połączeniem czterech poprzednich plansz.
W grze umieściłam również krótką instrukcję wymowy głoski, nad którą pracuje dziecko oraz listę użytych wyrazów.
Zasady gry są tradycyjne a jedynym dodatkiem jest konieczność nazwania obrazka, na którym zatrzymał się pionek. Gra jest przeznaczona od 2 do 4 graczy. Do jej przeprowadzenia potrzebna jest plansza, kostka oraz zestaw pionków – po 4 pionki w jednym kolorze dla każdego uczestnika gry.
Przygotowanie planszy polega na wydrukowaniu jej, wycięciu oraz złożeniu elementów na kształt krzyżyka. W zależności od potrzeby można na górze umieścić instrukcję wymowy, listę wyrazów lub tytuł gry.
Zasady gry
Gracze, w ustalonej kolejności, rzucają kostką po trzy razy, do momentu aż któryś z graczy wyrzuci liczbę 6 – wtedy ustawia jeden ze swoich czterech pionków na polu startowym (oznaczonym strzałką w górę) i rzuca jeszcze raz, by przesunąć pionek o tyle pól ile wypadło oczek na kostce. By grze nadać charakter ćwiczenia logopedycznego gracz nazywa obrazek, na którym zatrzymał się pionek.
Gracze kolejno przesuwają się o taką liczbę pól, jaką wyrzucą kostką.
Jeżeli któryś z graczy wyrzuci 6, ma prawo do jeszcze jednego rzutu. Gracz, po wyrzuceniu 6, może także wyprowadzić ze „schowka” kolejny pionek.
Pionki mogą nad sobą przeskakiwać.
Jeśli podczas gry pionek jednego gracza stanie na polu zajmowanym przez pionek innego gracza, pomijając pole startowe, pionek stojący już na tym polu zostaje zbity i wraca do „schowka”.
Kiedy gracz okrąży pionkiem całą planszę dookoła, wprowadza swój pionek do „domku” – czyli czterech pól oznaczonych cyframi 1, 2, 3 i 4. Do „domku” jednego gracza nie mogą wjechać swoimi pionkami inni gracze.
Kiedy gracz wjechał swoim pionkiem do „domku”, a na planszy nie ma już żadnych innych jego pionków, musi wylosować 6, aby móc wprowadzić kolejny pionek ze „schowka” na planszę. W takiej sytuacji zamiast jednego rzutu kostką – ma trzy próby.
Analogicznie postępuje gracz, którego wszystkie pionki zostały zbite i nie ma żadnej możliwości ruchu.
Wygrywa ten z graczy, który jako pierwszy wprowadzi wszystkie swoje pionki do „domku”.
Na potrzeby młodszych dzieci zasady gry można uprościć: np.: nie zbijać pionków w trakcie okrążania planszy, rozpoczynać grę bez konieczności wprowadzania pionków po uprzednim wyrzuceniu liczby 6, grać tylko 1 pionkiem…
Pliki do pobrania:
Dobór planszy do gry zależy od etapu terapii na jakim znajduje się dziecko. Oprócz nazywania obrazków można również prosić dziecko o ułożenie zdania z obrazkiem.
Pracując z dzieckiem w domu można poprosić o pokolorowanie obrazków, na których zatrzymało się lub o zapisanie ich w zeszycie logopedycznym.
Miłej zabawy oraz owocnych ćwiczeń!
Zobacz też, co przygotowałam w sklepie w tej kategorii: