Ćwiczenie stosunków przestrzennych może czasem być wyzwaniem zarówno dla dziecka jak i dla logopedy. W przyswojeniu przyimków określających położenie w przestrzeni pomoże prosta pomoc wykonana z pustego opakowania po zapałkach.
Opakowanie po zapałkach oklejamy brązowym papierem i rysujemy elementy stylizujące je na szafę. Z kolorowych skrawków papieru wycinamy koszulki i piszemy na nich przyimki określające położenie w przestrzeni.
Zadaniem dziecka jest właściwe ułożenie elementów w relacji przestrzennej.
Przy użyciu tej pomocy możemy również ćwiczyć prawidłową wymowę głoski [sz].
Pomysł można wykorzystać również jako pracę domową przygotowując inne zestawienia, na przykład: myszkę i ser, psa i budę, kaczkę i paczkę, misia i prezent. Dzięki tak przepracowanemu zagadnieniu określanie położenia w przestrzeni przez dziecko stanie się mniej skomplikowane. Zachęcam do tworzenia wraz z dziećmi – to zwykle najskuteczniejsza metoda opanowania trudnych zagadnień.
